Πώς επιβιώνουν οι πιγκουίνοι στην Ανταρκτική;

Πάντα κρύα πόδια - και αυτό είναι καλό!

Οι πιγκουίνοι δεν βρίσκουν δυσάρεστο να περπατούν στον πάγο επειδή το νευρικό τους σύστημα και οι υποδοχείς του κρύου είναι προσαρμοσμένοι σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Ωστόσο, τα πόδια τους κρυώνουν όταν περπατούν στον πάγο, και αυτό είναι καλό. Τα ζεστά πόδια έλιωναν τον πάγο και άφηναν τα ζώα να στέκονται συνεχώς σε μια λακκούβα με νερό. Δεν είναι καλή ιδέα, γιατί τότε θα υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να παγώσουν οι πιγκουίνοι. Έτσι τα κρύα πόδια είναι στην πραγματικότητα ένα πλεονέκτημα στην Ανταρκτική. Αυτή είναι μια από τις λύσεις για το πώς επιβιώνουν οι πιγκουίνοι στην Ανταρκτική.

Ο εναλλάκτης θερμότητας στο πόδι του πιγκουίνου!

Όταν έχουμε κρύα πόδια, έχει αρνητική επίδραση στη συνολική θερμότητα του σώματός μας. Αλλά η φύση έχει βρει ένα κόλπο για τους πιγκουίνους: τα πόδια των πιγκουίνων έχουν ένα εξελιγμένο αγγειακό σύστημα που λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή του αντίθετου ρεύματος. Έτσι οι πιγκουίνοι έχουν ενσωματώσει κάποιο είδος εναλλάκτη θερμότητας. Το θερμό αίμα από το εσωτερικό του σώματος εκπέμπει ήδη τη θερμότητά του στα πόδια με τέτοιο τρόπο ώστε το κρύο αίμα που ρέει πίσω από τα πόδια προς το σώμα θερμαίνεται. Αυτός ο μηχανισμός κρατά τα πόδια κρύα αφενός και αφετέρου ο πιγκουίνος μπορεί εύκολα να διατηρήσει τη θερμοκρασία του σώματός του παρά τα κρύα του πόδια.

Το τέλειο outdoor ρούχο!

Οι πιγκουίνοι έχουν ένα πυκνό κάτω τρίχωμα, γενναιόδωρα επικαλυπτόμενα κρυφά φτερά και καλά μονωτικά είδη φτερών για να τα κρατούν ζεστά. Η φύση έχει αναπτύξει μια τέλεια ντουλάπα πιγκουίνου: ζεστή, αδιάβροχη, υδατοαπωθητική και κομψή επίσης. Εκτός από το ιδιαίτερο φτέρωμά τους, οι πιγκουίνοι της Ανταρκτικής έχουν παχύ δέρμα και ένα γενναιόδωρο στρώμα λίπους. Και τι γίνεται αν αυτό δεν είναι πλέον αρκετό; Στη συνέχεια πλησιάζουν μεταξύ τους, ώστε οι πιγκουίνοι να επιβιώσουν στην Ανταρκτική.

Ομαδικές αγκαλιές ενάντια στο κρύο!

Μεγάλες ομάδες προστατεύουν η μία την άλλη από τον άνεμο και έτσι μειώνουν την απώλεια θερμότητας. Τα ζώα μετακινούνται συνεχώς από την άκρη περαιτέρω στην αποικία και τα προηγουμένως προστατευμένα ζώα μετακινούνται προς τα έξω. Κάθε μεμονωμένο ζώο πρέπει να αντέξει τον άμεσο κρύο άνεμο μόνο για μικρό χρονικό διάστημα και μπορεί γρήγορα να βουτήξει πίσω στο ρεύμα των άλλων. Αυτή η συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα έντονη στον αυτοκρατορικό πιγκουίνο. Οι ομάδες αγκαλιάς ονομάζονται huddles. Αλλά και άλλα είδη πιγκουίνων σχηματίζουν μεγάλες αποικίες αναπαραγωγής. Οι νεοσσοί τους αγκαλιάζονται σε ομάδες βρεφονηπιακών σταθμών ενώ οι γονείς βγαίνουν για κυνήγι.

Φάτε χιόνι και πιείτε αλατόνερο!

Εκτός από το κρύο, οι πιγκουίνοι της Ανταρκτικής έχουν άλλο ένα πρόβλημα που έπρεπε να τους λύσει η εξέλιξη: την ξηρότητα. Η Ανταρκτική δεν είναι μόνο η ψυχρότερη και πιο ανέμελη ήπειρος στη Γη, αλλά και η πιο ξηρή. Τι να κάνουμε; Μερικές φορές οι πιγκουίνοι τρώνε χιόνι για να ενυδατωθούν. Αλλά η φύση έχει βρει μια ακόμη πιο απλή λύση: οι πιγκουίνοι μπορούν επίσης να πίνουν αλμυρό νερό. Ως θαλασσοπούλια, περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στη θάλασσα παρά στην ξηρά, επομένως αυτή η προσαρμογή είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους. Μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν οι πιγκουίνοι στην Ανταρκτική.

Αυτό που ακούγεται απίστευτο στην αρχή είναι ευρέως διαδεδομένο στα θαλασσοπούλια και οφείλεται σε μια ιδιαίτερη φυσική προσαρμογή. Οι πιγκουίνοι έχουν αδένες αλατιού. Πρόκειται για ζευγαρωμένους αδένες πάνω από την περιοχή των ματιών. Αυτοί οι αδένες εκκρίνουν την αλατούχα έκκρισή τους μέσω των ρουθουνιών. Αυτό εξαλείφει το υπερβολικό αλάτι από την κυκλοφορία του αίματος. Εκτός από τους πιγκουίνους, οι γλάροι, τα άλμπατρος και τα φλαμίνγκο, για παράδειγμα, έχουν επίσης αδένες αλατιού.

Ταλέντο στην κολύμβηση και βαθιές δύτες!

Οι πιγκουίνοι είναι τέλεια προσαρμοσμένοι στη ζωή στο νερό. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, όχι μόνο τα φτερά τους έχουν μετατραπεί σε πτερύγια, αλλά τα οστά τους είναι επίσης σημαντικά βαρύτερα από αυτά των θαλασσοπούλων που μπορούν να πετάξουν. Ως αποτέλεσμα, οι πιγκουίνοι έχουν λιγότερη άνωση. Επιπλέον, η αντοχή τους στο νερό μειώνεται από το σώμα σε σχήμα τορπίλης. Αυτό τους κάνει επικίνδυνα γρήγορους κυνηγούς κάτω από το νερό. Περίπου τα 6 χλμ./ώρα είναι συνηθισμένα, αλλά οι τελικές ταχύτητες των 15 χλμ./ώρα δεν είναι ασυνήθιστες όταν μετράνε. Οι πιγκουίνοι Gentoo θεωρούνται οι πιο γρήγοροι κολυμβητές και μπορούν να προσφέρουν περισσότερα από 25 km/h.

Οι βασιλικοί πιγκουίνοι και οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι βουτούν στα πιο βαθιά. Μελέτες που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά καταγραφικά καταδύσεων στις πλάτες πιγκουίνων έχουν καταγράψει βάθος 535 μέτρων σε έναν θηλυκό αυτοκράτορα πιγκουίνο. Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι γνωρίζουν επίσης ένα ειδικό κόλπο για να εκτοξευθούν έξω από το νερό και στον πάγο: απελευθερώνουν αέρα από το φτέρωμά τους, απελευθερώνοντας μικρές φυσαλίδες. Αυτό το φιλμ αέρα μειώνει την τριβή με το νερό, οι πιγκουίνοι επιβραδύνονται λιγότερο και μπορούν να υπερδιπλασιάσουν την ταχύτητά τους για λίγα δευτερόλεπτα και έτσι να πηδήξουν με χάρη στην ακτή.